O sot, o kurrë!
Kur kushtrimi lëshoi za,
kokë me kokë, bashkë na ka ba
U bamë bashkë ne log t’rimërisë,
me i gëzu, ditës t’lirisë!
Shpejt harruem, vitet e randa,
per shumë vjet, na mbajtën n’pranga,
Sot, a kurrrë, mirë me kuptue,
nga jem nisë, ku jem tuj shkue?
Bardhesia e dimrit
Nga do qe te hedhesh syte,
shikon vetem bardhesi,
shtepi, fusha e male,
mbuluar me debore, oh, sa bukuri!
Floke, floke bie bora,
femijet dalin te luajne,
me topa bore e me ski
gjithcka eshte nje mrekulli.
Gjuha Shqipe
Qesh fytyra e Bjeshkeve të Nalta
kur shqip era nis e flet
dhe u nisen n’udhna t’largta
rrokullimthi në kurbet !
Shtriqet fusha e pergjumur
dhe një sy pakez e hap
shqip iu nis kanges dhe lumi
shqip nis t’flasin rruezat në gjak!
Shqip nis flet dhe shija e puthjes
ku dashnia nis e rrjedh
shqip nis flet dhe loti i humbjes
kur shpresa n’rrugë na ka ngel!
O njeri
Si s’te «plasë» për shumë reth teje?
Kjo te ndodh, pa resht, qdo qast!
Apo behësh «ai kokëforti?
Dhe per k’te sikur “ve bast”!
A do knaqem, a do shqyhem?
A do mbahem, a do qeshem?
Halle, halle, qenja jote!
Nje me tjetrën, seq po ndeshën!
Nuancë kristali në qiell të ri.
Dhe zemrën time do t’ja dhuroja ,
dikujtë që mund të ketë nevojë,
me dhimbsuri do ta rrethoja,
me përkujdesje do ta mbulojë.
Se kaq e lumtur është lumturia,
nje oqean krejt pambarim,
kur bën në jetë vetëm të mira,
nuancë kristal në qiell të ri.
Nga: Valentina
E zbehur
Fotoja e grisur
E zbehur bardhë e zi
Më fundos në emocione
Sytë lotojnë.
Në dritaren e hapur
Jeta ditore
Malet dhe yjet
Vazhdojnë ditëshmërinë.