Tag Archives: poezi 2016
Bardhesia e dimrit
Nga do qe te hedhesh syte,
shikon vetem bardhesi,
shtepi, fusha e male,
mbuluar me debore, oh, sa bukuri!
Floke, floke bie bora,
femijet dalin te luajne,
me topa bore e me ski
gjithcka eshte nje mrekulli.
Gjuha Shqipe
Qesh fytyra e Bjeshkeve të Nalta
kur shqip era nis e flet
dhe u nisen n’udhna t’largta
rrokullimthi në kurbet !
Shtriqet fusha e pergjumur
dhe një sy pakez e hap
shqip iu nis kanges dhe lumi
shqip nis t’flasin rruezat në gjak!
Shqip nis flet dhe shija e puthjes
ku dashnia nis e rrjedh
shqip nis flet dhe loti i humbjes
kur shpresa n’rrugë na ka ngel!
Natë Pranvere
Të gjithë kanë rënë në gjumë
Livadhi, grur e misër nëpër fusha
Aty rrjedh ngadal përmes zajeve lumi
Fëshfërijn si padashje gjethet nëpër fusha!
Nëpër xhama trokasin pikëlat e vesës
Pluhuri i tokës nis të ngrihet pa pyetur
Merr frym tok e asafalti , dera e lesës
Që mbart kasollja e vjetër në fshatin e tretur.
Kush ka të drejtë
Shumë thënie të gjyshit
Më janë ngulitur në kokë,
Nuk ikin nga mendja
Deri sa të jam n’këtë botë.
Kapur dorë për dore
Shëtisnim në natyrë,
Më tregonte ç’është e keqe,
Më tregonte ç’është e mirë.
Nuk e dija përse,
Mendja ime nuk kuptonte,
Përse herë herë shihte qiellin,
Nga njëherë në tokë shikonte.
Fuente de Fortuna
Në mbrëmje dielli perëndon
Si një buzëqeshje në fytyrë
Nata griset në hapsirën e ndyrë
Ku nisin lojra të gjumit të vonë.
Liberta ! Të mund të thoj i burgosuri
Tani prangat e ëndërrës si ka gardiani
Dashuria e tij është Trëndafili i një inati
Që vyshket nën petale të një të përsosuri.
Herë me gaz, e herë me lotë
Janë dy gjëra kaq të çmuara
pa të cilat ne s’bëjmë dot!
janë si yjet e kulluara,
dhe herë herë si det me lot!?
Eshtë shpresa dhe besimi,
qe na mbajnë ne në këtë jetë,
janë si vesë e çdo blerimi,
ështe fjala e vërtetë!
Janë kto gjëra kaq të shtrenjta,
pa te cilat ne s’bëjmë dot!
janë si ujrat aq të thella ,
herë me gaz, dhe herë me lot!
Nga: Valentina Llapri.