Tag Archives: jeta ime
Kam mall
Kjo erë e lehtë që po fryn
flokun seç po ma ledhaton,
më duket sikur dora jote
tani po më shtrëngon.
Valët përplasen njëra pas tjetrës
ditët vijnë dhe shkojnë, pa ty,
koha që iku, kujtimet s’I ndryshoi,
as mallin për ty nuk e largoi.
Po vjen deti valë-valë
për ty sonte seç ndjeva mall,
kohën kur ishim bashkë të dy
po e kujtoj edhe tani!
Shpirti s’e duron dhimbjen
stuhia detin e trazon,
nëse ti vjen sa më parë,
ke për ta shuar këtë mall.
Poezi nga: Rudina Batku
Labirint
Shumë e mistershme qënia jote
Të them qënie se s’di ç’te them
Nuk ngjan m’asgjë të kësaj bote
Shembulli i parë gjer në ekstrem.
Ti je e bukur(si shumë të tjera)
Po veç kur flet, lekundet dheu.
Ngjyroset qielli, dridhet dhe era
Kush të dëgjoi e kokën s’ktheu!
Ah,kur ecën…kur ecën ti
Zbërthehet dielli në mij’ra copë
Ku mos të ngjash si perëndi
Me kurorë dielli mbi flokë!
Dhe unë që humba në sytë e tu
N’ato vështrime që ti m’i falje
Preferoj të jem kështu
Pa kërkuar për rrugëdalje.
Poezi nga: Bledi Ylli
Burrat qajnë më vete
Ndoshta qaj për ty, mbështetur në ndonjë mur
Ndoshta pi aq shumë, sa këmbët s’do më mbajnë,
Lotët e mi e dashur, s’do t’i shohësh kurrë
Të rrosh m’ atë mendimin ‘’burrat jo nuk qajnë’’.
Ndoshta dhe përballemi diku në këtë botë
Mos prit që të gëzohem që erdhe e më gjete,
Dhe prap lotët e mi ti s’do t’i shohësh dot
se burrat qajnë më vete!
Do të them që jam i lumtur, i qeshur në çdo çast
Do t’flas për jetën time ashtu në maja-maja,
E mijëra herë të tjera të gjendeshin si ky rast
Me zor do të buzëqeshja e lotët do i mbaja!
Poezi nga: Bledi Ylli
Do jem te kroni
M’kërkoni
Kur s’do të jem mes jush, si rrugëecje e shpresës,
Do jem, te kroni
Ku pinë dashuri, zanat e maleve, me sytë e besës.
N’trollin e lagësht, duke mbjellë, fidane t’lumturisë
Nën suvalen bardhësi, me shikimet e lirisë,
Si shqiponjë mali, e harlisur, n’fluturim të gjithësisë
Për dasmën e tretë, që, i duhet Shqipërisë.
M’kërkoni
Kur ngjyra e gjuhës, t’u thahet, e germat t’u ikin, qiellit,
Do jem, te kroni
I dehur, nga dashuria e zanave, bashkë me rreze t’diellit.
Për një rigë dashuri
Nën mështekën, liri
Rri, me flakë t’vdekjes, me afsh shpirti, si i harlisur,
Për një, rigë dashuri
T’fshehur, buzëve të malësores, me sytë e qëndisur.
Si shqiponjë mbi bjeshkë, kur m’i derdh shikimet, ballit
Me frymën e jetës, ku i lamë, kujtimet e rinisë,
Mes dy buzëve të Sharrit, te gurra, ku buron uji i mallit
Nga zemrat me dhimbje, nëpër xixa t’dashurisë.
Nën mështekën, liri
I heshtur, rri, para mëkatit që nuk falet, nëpër malësi,
Për një, rigë dashuri
Që i mbeta borxh, malësores, kur mbeta pa Shqipëri.
Fund në mallëngjim
Kur nisa dita aq e heshtur
Nëpër natë mos prit për zhurmë
Veç mendime vijnë të ngjeshur
E në një të ç’rregullt, turmë!
Kur nis dita pa të patur
Nëpër natë nuk kapesh ti
Dashuri, pas ëndrrash kapur
E pas heshtjes, dashuri!