Category Archives: Poezi Dashurie
Më merr
Po pra vazhdo brenda vetes më merr
më zhduk nën lëkurë të më kesh aty,
e mos më ler të eci unë nëpër ter
ma mer edhe shpirtin të bashkohet me ty.
Më mer i dashur në krahët e tua
e në trupin tënd të shkrihem e të bëhem një,
mos më lër jashtë trupit, jo, s’dua,
më mer në atë ëndërr që të fle nuk më le.
Më mer se vetëm pranë teje mund të gjej qetësi
pranë teje e ndjej parajsën më shumë,
më struk aty ku gjej vetëm dashuri
më vidh, thyeji, shpartallo ligjet që zemrës ju vunë.
Poezi nga: Xhesi F. Adili
Mall
Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi sa rrallë.
Edhe m’u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylber në mes.
Trotuari i nostalgjisë
Pëshpërin sonte vetmia
Bashkë me gjethet hiqet zvarrë,
Trotuar, pllaka me vija
Heshtje, gjethe, trotuar.
Rrugë e gjatë e monotone
Hapa malli të pafund,
Zemra do ”destinacione”,
Kurse ti, nuk nxjerrë ”gjëkund”.
Përjetë i yti
Nuk u ktheva të t’shikoja
Por u kthyen sytë e mi
Në të kundërt dhe pse shkoja
Zemrën, kisha lëne tek ti!
Me gjithçka që kishte brënda
Ndjenjash, gjaku orendi
Në tokë tjetër shkelte këmba
Zemër-shpirt aty tek ti.
Epos lulesh
Aq shumë di e s’kam ç’të them
Për ty e shkroi gjithçka natyra,
Gjithë trupi yt është një poemë
Pikturë e çmuar është fytyra.
Eh, ato flokë që rrjedhin supesh
Si në Vezuv llava një kohe.
Më shpuri Zoti në epos lulesh
Edhe më tha: Tani shijoje!
Nëse ti më do fort
Nëse do më vrasësh, mua mos më ler
Të pres në këtë breg, krejt e vetmuar!
Nëse ti me do, eja me vrap më merr,
Më shtrëngo fort në krahët e tua!
Nëse nuk më do, më vrit menjëherë!
Apo ti kënaqesh kur më sheh si vuaj?
Oh, nga malli për ty, jam bërë pikë e vrer,
Heshtja jote e gjatë shpirtin ma ka coptuar.