Vallja e shqipeve
Tri herë opinga rrahu dheun
sikur kërkoi leje prej tij,
pastaj shamia palët ndehu,
me qetësi dhe madhështi.
Vallja shqiptare shenjë në erë,
ylbere tirqesh ajo tehu,
kush ju kërceu njeherë dhe këmbët
ajo mirë u pandehu.
Kur shqipet thjesht në valle u hodhën
të gjithë vallë na kishin zili,
per gjakun që u derdh,
e për të shtrejtën liri.