Dy te moshuar
Dy te moshuar ulur ne nje stol,
flisnin me ze thuajse te mekur,
njeri shihte lart nga qielli,
tjetri thosh me mire t’kishim vdekur…-
Kishin djem dhe vajza plot,
te gjithe i kishin martuar,
por askush nuk iu gjendej prane,
ata per ti pleqeruar…
-Lot pikonin nga e moshuara,
qe rrudhat fytyren ia kishin pushtuar,
dhe i moshuari qe me zor i mbante,
e mbeshteste ne sup duke e ferkuar…
-Ashtu te vetmuar dhe te vrare ne shpirte
gjeti dhe fundi i nje tjeter dite,
mbushur me lot dhe maraz,
qe tashme jane bere vite…
-Eh thashe me vete,
ku shkoi gjithe ai mund e dashuri,
a meritojne keta dy te moshuar,
qe sot te jetojne ne vetmi…? –