Njeri pa shpirt
Te hapa deren e zemres sime ngadalë
dhe ti hyre ne te si nje engjell i mirë.
Por shume shpejt ti u shndërrove ne djall
dhe shkatërrove, dogje, si nje killer i pirë.
Ti lypsar qe thesar kurr s’kishe pare..
Mi more te gjitha dhe s’me le asgje.
Shkaterrove, dogje ne zemren e vrare…
E prishe gjith boten qe kisha ndertuar ne te!
U largove me pas ne nje nat pa drite.
Ate nat kur llampa e qiellit ishte care.
Ma vrave zemren o njeri pa shpirt…
O djall i ndyre! O kafsh e marre!