Tag Archives: jeta ime
Frymëzimi im
Sonte qielli ka shum yje
Midis tyre gjendesh ti,
Sonte yjet ndriçojnë qiellin
Ti je qielli në pafundësi.
Aq të dua edhe unë
Pjesë të shpirtit tim të mbaj,
Ti gjithmonë je muza ime
Frymëzim në çdo detaj!
Ndodh cuditshëm të kesh ndjenja
Dhe pse shpirtin se prek me duar,
Ndodh të duash dhe në heshtje
Ashtu me ndodhi edhe mua!
Erdhe ti mrekulli e bukur
I till do të mbesësh ti gjithmonë,
Je qetësi e zemrës sime
Heshtje e natës më shoqëron!
Poezi nga: Maurisja Xhamaqi
Përse më shkrove sërish letër
Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?
E di ç’më bëre? Më ke ndezur, për më të shuar përgjithnji.
E mbaj në duar, më djeg dorën, e hedh matanë, shpirtin më djeg,
në zjarrin që më ke dërguar, më thuaj ku ta gjej një shteg?
Përse s’më le në punën time, të flija lirshëm në harresë?
Ç’t’u desh t’i dilje kohës kundër, të fshije pluhur në kujtesë?
Nëse tek ti lashë disa borxhe, mos mi përmend, të lutem, kot,
më thuaj, pra, kush dashurisë iu dha dhe nuk i mbeti borxh?
Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?
E di ç’më bëre? Më ke ndezur, për të më shuar përgjithnji.
Poezi nga: Iliaz Bombaj
Përjetë i yti
Nuk u ktheva të t’shikoja
Por u kthyen sytë e mi
Në të kundërt dhe pse shkoja
Zemrën, kisha lëne tek ti!
Me gjithçka që kishte brënda
Ndjenjash, gjaku orendi
Në tokë tjetër shkelte këmba
Zemër-shpirt aty tek ti.
Epos lulesh
Aq shumë di e s’kam ç’të them
Për ty e shkroi gjithçka natyra,
Gjithë trupi yt është një poemë
Pikturë e çmuar është fytyra.
Eh, ato flokë që rrjedhin supesh
Si në Vezuv llava një kohe.
Më shpuri Zoti në epos lulesh
Edhe më tha: Tani shijoje!
Nëse ti më do fort
Nëse do më vrasësh, mua mos më ler
Të pres në këtë breg, krejt e vetmuar!
Nëse ti me do, eja me vrap më merr,
Më shtrëngo fort në krahët e tua!
Nëse nuk më do, më vrit menjëherë!
Apo ti kënaqesh kur më sheh si vuaj?
Oh, nga malli për ty, jam bërë pikë e vrer,
Heshtja jote e gjatë shpirtin ma ka coptuar.
Të huaj
Përse u bëm’ si dy të huaj
Mos më pyet se nuk e di.
Ndoshta shpirtërat zjarrin shuajn’
Atëherë, kur vdes një dashuri.
Përse kur ëmbël vjen mëngjesi
Dëshiroj kujtimin tënd,
Shpirti i etur ç’mund të presi
Nga një dashuri që dhëmb!